Bodybuild kippen, alpaca’s en katers

Stel je een kip voor met een abonnement op de sportschool en je hebt een idee hoe een weka eruit ziet. Geen vleugels maar wel een diepgewortelde haat voor aangeharkte groentetuinen zijn ook eigenschappen die de weka niet vreemd zijn. Het is dan ook redelijk frustrerend als je een groentetuin probeert te hebben terwijl alles uit de grond wordt getrokken en opgegeten, waarbij de planten een meter weggegooid worden waar het geplant was.
Het is gelukkig redelijk makkelijk om het de weka een stuk moeilijker te maken om al je groenten op te eten. Omdat het geen vleugels heeft is een laag hek genoeg om het naar groente hongerend beest buiten de deur te houden. Dit was dan ook waarmee ik aan de slag ging op de alpaca-boerderij. De palen van de omheining rondom de groententuin stonden er al en nu moesten er geulen worden gegraven. Hierin zouden dan planken worden gezet en op deze manier zou je wel groenten moeten kunnen verbouwen in plaats van tegelijkertijd ook nog de plaatselijke weka populatie voeden.
De mensen waarbij ik verbleef waren erg aardig, het werk werd vaak onderbroken voor een pauze waarbij allemaal kleine hapjes op tafel kwamen maar als het werk afgemaakt moest worden dan ging je ook gewoon door totdat het af was. Prima werk vond ik het. Je hebt overigens weinig omkijken naar de alpaca’s, geef ze een wei en wat water en ze zijn al dik tevreden.
Na 8 dagen op de boerderij begon ik mij voor te bereiden op een week lang hiken. Ik ging de Inland Track combineren met de Abel Tasman Coastal Track, in totaal ongeveer 90 km. Alles goed voorbereid, eten in blik gehaald, transferbus geregeld en een tent gehuurd. Maar even niet opletten en je vindt je opeens aan een tafel staand, steeds meer dronken worden omdat je beerpong aan het spelen bent met een stel Duitsers in het hostel, de avond voordat je vertrekt. Resultaat: een flinke kater en verslapen voor de bus, waardoor ik met de taxi moest. Ik ga niet zeggen hoe duur deze was, maar een leuke avond mag af en toe ook wat kosten.
De Inland Track en de Abel Tasman waren allebei erg mooi om te lopen, allebei op hun eigen manier. De Inland Track was erg zwaar en hier ben ik maar één persoon in drie dagen tegengekomen, waarbij de Abel Tasman in vergelijking op een snelweg leek en de campings vol stonden met mensen. Doordat je in je eentje loopt voor een goed aantal uur kan je helemaal wegzinken in je eigen gedachten, wat ik altijd wel fijn vind. Na enige tijd lopen raak je ook het besef van tijd kwijt en dan loop je gewoon door. De Abel Tasman was precies het tegenovergestelde en hier heb ik een aantal leuke groepen ontmoet waarmee ik af en toe een stuk meeliep. Oh en de omgeving waarin ik liep? Kijk zelf maar naar de foto’s, die spreken voor zich denk ik zomaar.
Nu ben ik weer terug in Nelson en ben druk bezig om uit te zoeken hoe ik naar het zuiden vertrek. Over een week ga ik weer aan de slag rond Dunedin, dus dat wordt weer een flink stuk wat in de bus gezeten moet worden, nu al zin in...

Het is trouwens een hele kunst om dit blog zo kort te houden met alles wat ik meemaak en helaas kan ik niet alles beschrijven, als ik weer terug ben in het platte land kunnen jullie alle verhalen uit eerste hand horen!


Imagine a chicken who goes to the gym 5 times in the week and you have a sort of idea of what a weka looks like. No wings and a deep rooted hate against tidy vegetable gardens are also properties that aren’t unknown to the weka. You can understand that it is really annoying that when you try to have a vegetable garden you vegetables get eaten and pulled from the ground every night.
Luckily it’s not that hard to make it more difficult for the weka to eat all of your vegetables you’ve worked so hard for. Due to the fact that it has no wings a small fence is enough to keep it outside your precious garden. So at the alpaca farm I had to help digging trenches around a vegetable garden and placing wooden planks in them, thus making sure you can actually grow something instead of growing something and feeding the local population of weka at the same time.
The people I was staying at were really nice, the work was often paused for small breaks at which small bites were served. But when the work had to be finished you would just finish it. I really liked the work I had to do at the farm, whether it was weeding or digging the trenches. And about the alpaca’s, they don’t require high maintenance, just give them a lot of grass and water and they are fine.
After 8 days I started preparing for a week of hiking. I was going to combine the Inland Track with the Abel Tasman Coastal Track, a total of around 90 km. I prepared everything really well, bought food in cans, made reservations for a transferbus and hired a tent. But one moment of not paying attention and you find yourself getting more and more drunk playing beerpong with a couple of Germans in the hostel, the night before you start your hike. End result: really hungover and overslept for the transferbus, so I had to order a cab. I don’t want to say how expensive it was but sometimes a fun night may cost some.
The Inland Track and the Abel Tasman Coastal Track were both really beautiful to walk, both in their own way. The Inland Track was really tough and I was all on my own for three days, whereas the Abel Tasman could be compared to a highway so easy it was to walk and the camping sites were full with people. Because you’re walking on your own for a good amount of hours you can sort of sink away in your own thoughts and only focus on the track and I kinda like that. After a while you are also not aware of the time anymore and then you just keep on walking. The Abel Tasman was exactly the opposite and I’ve met a lot of great people on this track, but the track was in my opinion way to easy. Oh and the environment? Well, just take a look at the pictures, I think they speak for themselves.
Now I’m back again in Nelson and I’m really busy with figuring out how I can go down south. In a week I’ll start working around Dunedin, so that’s going to be a lot of hours in the bus again, already feeling like it…

It is by the way really hard to keep this blog short as it is with everything that I’m experiencing and I have to skip a lot. As soon as I’m back in the Netherlands I’ll make sure you hear everything!