Een bed van takken en mos
Door: Lars
Blijf op de hoogte en volg Lars
20 December 2015 | Nieuw Zeeland, Kaikoura
“It is advised to avoid this track until further notice” stond er op het bord toen ik begon aan de Greenstone/Caples Track. Een deel van de track is afgesloten vanwege stormschade, vertelde het bord mij nog meer.“It is advised” dacht ik bij mijzelf, dus dat is alleen een advies! En zo begon ik dus met mijn zware schoenen aan de voeten en een nog zwaardere rugzak op de rug op een track waar je eigenlijk niet moest zijn. Geen zorgen iedereen, als ik het niet had overleefd dan hadden jullie nu geen nieuw blog gekregen dus alles is goed geëindigd.
De Greenstone/Caples Track is een 5 daagse wandeling die door twee valleien loopt die in vroegere tijden werden gebruikt door de Maori voor de handel van pounamu, oftewel jade of greenstone. Een harde, groene steensoort die als zeer waardevol werd beschouwd.
De route werd weer aangegeven met de oranje driehoeken die we eerder hebben gezien. Deze worden in bomen gespijkerd om de route aan te geven. En wat gebeurd er als er een grote storm is geweest? Juist, dan versperren niet alleen omgevallen bomen je pad, de hele route is ook een stuk moeilijker te volgen als juist net die bomen zijn omgevallen met de oranje driehoeken. Misschien werd daarom het advies gegeven…
Na de nacht hebben doorgebracht in de eerste hut was ik weer terug op het makkelijkere gedeelte van de track. Vol goede moed besloot ik dan ook om nog een stuk extra erbij te doen, op aanraden van een groep die ik leerde kennen in de hut. Daar aangekomen bleek dat dit stuk zwaarder was dan verwacht en ook dat de track naar de hut waar ik wilde blijven slapen zeer veel plekken had waar je door het ijskoude water moest waden. Ik keek op mijn horloge, half 5 en ik was nog niet eens halverwege tot de hut. Dus wat doe je dan? Doorgaan en ergens halverwege stranden? Of de tijd nemen om alles voor te bereiden voor een nacht onder een rots? Dat laatste leek mij het slimste dus ik was al snel in de weer om takken en mos bij elkaar te zoeken om een natuurlijk matras te maken. Het weer was erg goed die nacht en de volgende ochtend stond ik, lichtelijk verstijfd, weer op om door te gaan met mijn wandeling.
In de volgende hut een vader en 3 zonen leren kennen die aan het jagen waren. Tijd met ze meegelopen en voor mij als Europeaan was het heel gek om ze te horen overleggen of ze wel of niet een stel herten zouden schieten in de verte.
De laatste nacht doorgebracht in een klein jagershutje. Houthakken, beetje in het vuur prikken, lezen in achtergelaten boeken en water halen uit het stroompje is waar je je dan mee bezig houd. Afgezien van wat geschraap van een of ander dier rond een uur of half 3 s’nachts een prima nacht gehad.
Met zere voeten stapte ik weer in mijn zilveren automobiel om langs de westkust weer omhoog te rijden waar ik op drie campings heb geslapen in de auto. Hier ben ik Leon en Erik tegengekomen, een Duitser en een Nederlander waar ik nog een tijdje mee samen heb gereisd, goede gasten.
En zo ben ik weer aangekomen in Kaikoura, waar mijn avontuur met de geleende auto begon. Over een paar dagen pak ik een binnenlandse vlucht naar Auckland want Lotte komt dan aan in Nieuw Zeeland! Kan niet wachten om haar weer te zien en om samen rond te toeren in een campervan!
“It is advised to avoid this track until further notice” said the sign at the start of the Greenstone/Caples Track. The track was partly closed due to storm damage, gave the sign as reason. “It is advised” I thought by myself, so that’s only an advice! And thus I started, with my heavy boots on my feet and my even heavier backpack on my back with a track on which I actually shouldn’t be. No worries everyone, the fact that there is a new blog is the evidence that I survived.
The Greenstone/Caples Track is a 5 day walk which follows an ancient Maori trading route. Pounamu, or jade, greenstone was what was being traded along this route. This is a really hard, green type of stone which was being considered as really valuable.
The track was being signposted with the orange triangles we’ve seen before. These are being nailed into the trees to indicate the track. And what happens when there has been a huge storm? Exactly, not only you have fallen trees blocking your path but if those trees that had that orange triangle on them have fallen it gets quite tricky to stay on the right track. Maybe that’s why they gave that advice at the start of the track…
After spending the night at the first hut I was back on the easier part of the track. A couple of guys advised me to do an extra part of the track since the view was going to be amazing as soon as you were above the bushline. But this track was way harder than I expected and the track to the hut where I wanted to spend the night had a lot of water crossings and the water was just freezing. I checked my watch, 16:30 and not even halfway. So what do you do? Do you keep on walking, with the chance you will end up somewhere you don’t want to be when it gets dark? Or do you take the time to prepare everything for a night underneath a rock? I chose the second option so soon I was busy with collecting branches and moss to create a natural mattress. The weather was good that night and the next morning I woke up feeling slightly cramped but after walking for a few minutes that was gone.
In the next hut I met a dad and his three sons who were out hunting. I walked together with them for quite a while and for me as an European how never gets in contact with hunting it was really weird to hear them discussing whether they would shoot some deer in the distance.
I spend the last night in a small hunters hut. Kept myself busy with chopping wood, poking into the fire, reading in left behind books and getting water from a nearby creek. Except for some scratching of some kind of animal around 3 AM at night I had a nice quiet night.
With sore feet I got back into my car again to travel up north along the West Coast again. I’ve slept on 3 camping sites along the way and I’ve met Leon and Eric, a German and Dutch guy and we travelled together for a few days. Good guys.
And now I’ve arrived in Kaikorua, where my whole adventure with the car began 2 weeks ago. In a few days I’m taking a flight to Auckland because Lotte, my girlfriend, will arrive! Can’t wait to see her again and start touring around the South Island in a campervan!
De Greenstone/Caples Track is een 5 daagse wandeling die door twee valleien loopt die in vroegere tijden werden gebruikt door de Maori voor de handel van pounamu, oftewel jade of greenstone. Een harde, groene steensoort die als zeer waardevol werd beschouwd.
De route werd weer aangegeven met de oranje driehoeken die we eerder hebben gezien. Deze worden in bomen gespijkerd om de route aan te geven. En wat gebeurd er als er een grote storm is geweest? Juist, dan versperren niet alleen omgevallen bomen je pad, de hele route is ook een stuk moeilijker te volgen als juist net die bomen zijn omgevallen met de oranje driehoeken. Misschien werd daarom het advies gegeven…
Na de nacht hebben doorgebracht in de eerste hut was ik weer terug op het makkelijkere gedeelte van de track. Vol goede moed besloot ik dan ook om nog een stuk extra erbij te doen, op aanraden van een groep die ik leerde kennen in de hut. Daar aangekomen bleek dat dit stuk zwaarder was dan verwacht en ook dat de track naar de hut waar ik wilde blijven slapen zeer veel plekken had waar je door het ijskoude water moest waden. Ik keek op mijn horloge, half 5 en ik was nog niet eens halverwege tot de hut. Dus wat doe je dan? Doorgaan en ergens halverwege stranden? Of de tijd nemen om alles voor te bereiden voor een nacht onder een rots? Dat laatste leek mij het slimste dus ik was al snel in de weer om takken en mos bij elkaar te zoeken om een natuurlijk matras te maken. Het weer was erg goed die nacht en de volgende ochtend stond ik, lichtelijk verstijfd, weer op om door te gaan met mijn wandeling.
In de volgende hut een vader en 3 zonen leren kennen die aan het jagen waren. Tijd met ze meegelopen en voor mij als Europeaan was het heel gek om ze te horen overleggen of ze wel of niet een stel herten zouden schieten in de verte.
De laatste nacht doorgebracht in een klein jagershutje. Houthakken, beetje in het vuur prikken, lezen in achtergelaten boeken en water halen uit het stroompje is waar je je dan mee bezig houd. Afgezien van wat geschraap van een of ander dier rond een uur of half 3 s’nachts een prima nacht gehad.
Met zere voeten stapte ik weer in mijn zilveren automobiel om langs de westkust weer omhoog te rijden waar ik op drie campings heb geslapen in de auto. Hier ben ik Leon en Erik tegengekomen, een Duitser en een Nederlander waar ik nog een tijdje mee samen heb gereisd, goede gasten.
En zo ben ik weer aangekomen in Kaikoura, waar mijn avontuur met de geleende auto begon. Over een paar dagen pak ik een binnenlandse vlucht naar Auckland want Lotte komt dan aan in Nieuw Zeeland! Kan niet wachten om haar weer te zien en om samen rond te toeren in een campervan!
“It is advised to avoid this track until further notice” said the sign at the start of the Greenstone/Caples Track. The track was partly closed due to storm damage, gave the sign as reason. “It is advised” I thought by myself, so that’s only an advice! And thus I started, with my heavy boots on my feet and my even heavier backpack on my back with a track on which I actually shouldn’t be. No worries everyone, the fact that there is a new blog is the evidence that I survived.
The Greenstone/Caples Track is a 5 day walk which follows an ancient Maori trading route. Pounamu, or jade, greenstone was what was being traded along this route. This is a really hard, green type of stone which was being considered as really valuable.
The track was being signposted with the orange triangles we’ve seen before. These are being nailed into the trees to indicate the track. And what happens when there has been a huge storm? Exactly, not only you have fallen trees blocking your path but if those trees that had that orange triangle on them have fallen it gets quite tricky to stay on the right track. Maybe that’s why they gave that advice at the start of the track…
After spending the night at the first hut I was back on the easier part of the track. A couple of guys advised me to do an extra part of the track since the view was going to be amazing as soon as you were above the bushline. But this track was way harder than I expected and the track to the hut where I wanted to spend the night had a lot of water crossings and the water was just freezing. I checked my watch, 16:30 and not even halfway. So what do you do? Do you keep on walking, with the chance you will end up somewhere you don’t want to be when it gets dark? Or do you take the time to prepare everything for a night underneath a rock? I chose the second option so soon I was busy with collecting branches and moss to create a natural mattress. The weather was good that night and the next morning I woke up feeling slightly cramped but after walking for a few minutes that was gone.
In the next hut I met a dad and his three sons who were out hunting. I walked together with them for quite a while and for me as an European how never gets in contact with hunting it was really weird to hear them discussing whether they would shoot some deer in the distance.
I spend the last night in a small hunters hut. Kept myself busy with chopping wood, poking into the fire, reading in left behind books and getting water from a nearby creek. Except for some scratching of some kind of animal around 3 AM at night I had a nice quiet night.
With sore feet I got back into my car again to travel up north along the West Coast again. I’ve slept on 3 camping sites along the way and I’ve met Leon and Eric, a German and Dutch guy and we travelled together for a few days. Good guys.
And now I’ve arrived in Kaikorua, where my whole adventure with the car began 2 weeks ago. In a few days I’m taking a flight to Auckland because Lotte, my girlfriend, will arrive! Can’t wait to see her again and start touring around the South Island in a campervan!
-
21 December 2015 - 14:49
Opa En Oma Foekema:
Hoi Lars
Wat is het weer een prachtig en spannend verhaal en mooie foto"s.We denken wel dat deze tocht het zwaarste is geweest voor je,maar knap dat het allemaal goed gelukt is.
Je kunt straks je luxe niet op in een camper en kunt je misschien niet meer voorstellen dat je zonder
hebt rondgetrokken.Het moet voor je een fantastische tijd geweest zijn.
We wensen je nog een mooie tijd met je vriendin in het verre land en natuurlijk heel gezellige
Kerstdagen en heel veel liefde gezondheid en geluk in 2016.
Bedankt voor je gezellige verhalen we zullen ze missen.
Groetjes en goede vlucht terug t.z.t
Opa en oma -
21 December 2015 - 17:55
Jelle:
Hoi Lars,
Dat was een wijze levensles: altijd zelf nadenken en niet zo maar een advies van iemand opvolgen ;)
Wat heb jij een mooie tocht gemaakt, ik word er jarloers van.
groetjes
Jelle -
24 December 2015 - 19:49
Tante Riet En Gabri:
Dag Lotte en Lars
Wat zullen jullie genieten van elkaar en de prachtige omgeving.Geweldig om daar nu
samen de kerst en oud-en nieuw te mogen vieren.!
Soms zou ik willen dat ik 50 jaar jonger was en ook die kansen had gehad.
Ik klaag echter niet en ben dankbaar dat ik deze tijd nog mag meemaken.
Een heel goede terugreis en veel groetjes van mij
Tante Riet -
24 December 2015 - 19:59
Gabri:
Ha Lars en Lotte,
Wat is het een schitterende reis die jullie maken, een hele belevenis.
Het is geweldig dat je dit op jonge leeftijd kunt doen en er zo van genieten.
Nou, ik had zoiets ook best mee willen maken, maar dan moet je wel goed kunnen lopen.
Ik wens jullie samen hele gezellige Kerstdagen _ een prettige jaarwisseling en natuurlijk voor het nieuwe jaar de allerbeste wensen in goede gezondheid.
Een mooie en relaxte vliegreis gewenst. Je ouders en broer zullen wel blij zijn als je weer thuis bent. Maar...nu nog ff genieten zou ik zeggen.
Groetjes Gabri :)
-
26 December 2015 - 10:37
Suus:
Heeeii allebei!
Ik moet nu toch maar opbiechten dat ik een paar van de verhalen in de loop van de afgelopen maanden gelezen heb. En wat jammer dat er straks geen nieuwe meer zijn! Het was als een serie waarbij je op de nieuwe aflevering wacht. (Stiekem vind ik dat je wel een boek kan schrijven, Lars) Maar Jeetje wat een avonturen! Heel veel plezier saampjes en nog even lekker genieten! Fijne kerst en oud en nieuw!
Veel lieve groetjes Suus, en voor Lotte een dikke knuf natuurlijk! -
07 Januari 2016 - 11:35
Lars Foekema:
Hallo iedereen!
Ik vind het bijna leuk dat jullie het zo erg vinden dat het bijna afgelopen is met de blogs, want dat betekent dat jullie er in ieder geval we plezier aan beleefden! Schrik niet, voor vandaag staat er weer een nieuwe op.
Nog een paar dagen en dan vertrek ik met het vliegtuig naar Nederland. Heb ontzettend genoten van mijn tijd hier en ben erg dankbaar dat ik het heb kunnen meemaken, maar ik kijk ook uit om de mensen thuis weer te zien. Nog even!
Groeten van Lars & Lotte
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
