Alleen reizen..
Door: Lars
Blijf op de hoogte en volg Lars
10 September 2015 | Nieuw Zeeland, Auckland
Is wel erg stil. Ik heb nog nooit eerder alleen gereisd en het valt je nu pas op hoe je wanneer je met meerdere reist een heleboel kleine dingen met elkaar deelt . “Zo, wat gaat die roltrap traag.” “Wat een klein/groot/raar vliegtuig.” “Wat drijft daar nou in mijn soep?” “Is dat nou het licht van een vliegtuig in de nacht of is dat het signaallicht van de vleugel?” En je vermaakt je wel met je eigen gedachten, maar het is wel een stuk stiller.
Dat laatste was inderdaad het signaallicht van de vleugel in plaats van een vliegtuig, gelukkig maar want ik vroeg me steeds af waarom het zo dicht op ons vloog. Ik ga niet vertellen hoe lang het duurde voordat ik het door had (te lang).
Nu klinkt het alsof ik mijn vluchten in bittere eenzaamheid heb doorstaan maar het valt allemaal wel mee. Op mijn eerste vlucht zat ik naast een oude Koreaanse man die praktisch niks zei. Oke, dat klinkt nog niet echt spannend moet ik toegeven, maar de zonsopgang zien boven de wolken maakte al veel goed. Tijdens de overstap op Seoul kon ik mooi het Wifi teisteren met whatsapp berichten, foto’s en video’s, waarna ik weer helemaal sociaal opgeladen het volgende vliegtuig instapte. Hier zat ik naast een kerel van mijn leeftijd uit Saoudi Arabie, wie net iets meer Engels kon dan de Koreaanse man maar hele gesprekken werden het niet. Hij vond me gelukkig wel aardig genoeg om een feta-kaas broodje met me te delen, dat dan weer wel.
En 11 uur later sta je dan s’ochtends om 7 uur op een regenachtig Auckland Airport! Helaas geen schijnende zon en dansende Maori-vrouwen om me te onthalen, maar je kan niet alles hebben. Gelukkig hebben ze wel goede koffie en dat zal ik nodig hebben ook ben ik bang. Slapen doe je niet veel in het vliegtuig dus ik heb al het gevoel dat ik al te lang wakker ben, terwijl het nog s’ochtends is. Ga zometeen maar eens uitvinden waar mijn bus vertrekt naar de stad Auckland en kijken of ik al kan crashen in mijn hostel. Jullie horen weer snel van me!
Travelling alone is, well, very quiet. This was the first thing I noticed when I said goodbye to my loved ones. I have never travelled alone, if you wouldn’t consider my travelling between Weesp and Schagen, that is. I mean, that was already a world trip on itself. But there are some many little things that you normally share which you cannot do now. “Wow this escalator is slow.” “Would you look at that plane, it’s very small/big/weird.” “What is this green thingie in my soup?” “Is that bright light in the night the light from an airplane or is it the signal-light on the tip of the wing?” And it is not that you enjoy these thoughts less than you would do when you’re with someone, but it is nice to actually say them out loud I experienced, without looking too retarded if you are just mumbling away in yourself.
Luckily it was a signal light by the way, I was already concerned because I thought that if it was indeed an airplane it would fly way to close. I’m not going to tell how long it took me to figure this out.
it now sounds like I have spend my flights in bitter loneliness, but it’s not all that bad. My first flight I sat next to an old Korean guy who almost never spoke. Ok, this does not sound that exciting, but seeing the sunrise above the clouds made a lot good. While I had to wait on my transfer flight on Seoul I was able to test the limits of the airport wifi with numerous whatsapp messages, photos and videos. Thus I was fully socially charged for my next flight. I found myself sitting next to a guy of my age from Saudi Arabia and he knew some extra words English than the Korean guy, but not that many. Fortunately he did liked me enough to share one of his feta-cheese sandwiches.
And then, 11 hours later and you’re standing on a rainy Auckland Airport! Unfortunately no sunshine, rainbows and dancing Maori-women but maybe I should readjust my expectations. Luckily they do have good coffee which I am really grateful for because I still have long day to go. It is now 7 AM and I’m already feeling like a wreck so go go caffeine! Next thing to do is to find out where I have to get the bus to take from the airport to the city and, fingers crossed, hope that I can already crash at the hostel I’ve booked but we’ll see. I’ll keep everyone updated!
Dat laatste was inderdaad het signaallicht van de vleugel in plaats van een vliegtuig, gelukkig maar want ik vroeg me steeds af waarom het zo dicht op ons vloog. Ik ga niet vertellen hoe lang het duurde voordat ik het door had (te lang).
Nu klinkt het alsof ik mijn vluchten in bittere eenzaamheid heb doorstaan maar het valt allemaal wel mee. Op mijn eerste vlucht zat ik naast een oude Koreaanse man die praktisch niks zei. Oke, dat klinkt nog niet echt spannend moet ik toegeven, maar de zonsopgang zien boven de wolken maakte al veel goed. Tijdens de overstap op Seoul kon ik mooi het Wifi teisteren met whatsapp berichten, foto’s en video’s, waarna ik weer helemaal sociaal opgeladen het volgende vliegtuig instapte. Hier zat ik naast een kerel van mijn leeftijd uit Saoudi Arabie, wie net iets meer Engels kon dan de Koreaanse man maar hele gesprekken werden het niet. Hij vond me gelukkig wel aardig genoeg om een feta-kaas broodje met me te delen, dat dan weer wel.
En 11 uur later sta je dan s’ochtends om 7 uur op een regenachtig Auckland Airport! Helaas geen schijnende zon en dansende Maori-vrouwen om me te onthalen, maar je kan niet alles hebben. Gelukkig hebben ze wel goede koffie en dat zal ik nodig hebben ook ben ik bang. Slapen doe je niet veel in het vliegtuig dus ik heb al het gevoel dat ik al te lang wakker ben, terwijl het nog s’ochtends is. Ga zometeen maar eens uitvinden waar mijn bus vertrekt naar de stad Auckland en kijken of ik al kan crashen in mijn hostel. Jullie horen weer snel van me!
Travelling alone is, well, very quiet. This was the first thing I noticed when I said goodbye to my loved ones. I have never travelled alone, if you wouldn’t consider my travelling between Weesp and Schagen, that is. I mean, that was already a world trip on itself. But there are some many little things that you normally share which you cannot do now. “Wow this escalator is slow.” “Would you look at that plane, it’s very small/big/weird.” “What is this green thingie in my soup?” “Is that bright light in the night the light from an airplane or is it the signal-light on the tip of the wing?” And it is not that you enjoy these thoughts less than you would do when you’re with someone, but it is nice to actually say them out loud I experienced, without looking too retarded if you are just mumbling away in yourself.
Luckily it was a signal light by the way, I was already concerned because I thought that if it was indeed an airplane it would fly way to close. I’m not going to tell how long it took me to figure this out.
it now sounds like I have spend my flights in bitter loneliness, but it’s not all that bad. My first flight I sat next to an old Korean guy who almost never spoke. Ok, this does not sound that exciting, but seeing the sunrise above the clouds made a lot good. While I had to wait on my transfer flight on Seoul I was able to test the limits of the airport wifi with numerous whatsapp messages, photos and videos. Thus I was fully socially charged for my next flight. I found myself sitting next to a guy of my age from Saudi Arabia and he knew some extra words English than the Korean guy, but not that many. Fortunately he did liked me enough to share one of his feta-cheese sandwiches.
And then, 11 hours later and you’re standing on a rainy Auckland Airport! Unfortunately no sunshine, rainbows and dancing Maori-women but maybe I should readjust my expectations. Luckily they do have good coffee which I am really grateful for because I still have long day to go. It is now 7 AM and I’m already feeling like a wreck so go go caffeine! Next thing to do is to find out where I have to get the bus to take from the airport to the city and, fingers crossed, hope that I can already crash at the hostel I’ve booked but we’ll see. I’ll keep everyone updated!
-
10 September 2015 - 13:15
Sandro:
Hallo Lars,
Leuk geschreven en het knipperende lampje ook erg herkenbaar. Mijn ervaring, is dat nou onweer of er is toch geen probleem met een motor of zo ? Gelukkig knipperen ze erg regelmatig dus viel het kwartje.
Jammer van het weer en de ontbrekende dansende Maori-vrouwtjes, ze wisten toch wel dat je kwam ?
Geniet van je reis en het mooie weer komt eraan, het wordt over 2 weken lente. So no worries.
Cheerio, Ta ta.
Sandro
-
10 September 2015 - 14:34
Rianne Nooder:
Hoi Lars,
Wat leuk dat je dit avontuur aangaat! Ja dat zijn de eerste tekenen dat je alleen reist. Maar ik weet zeker dat je snel nieuwe mensen zal ontmoeten.
Succes!
Groetjes,
Rianne -
10 September 2015 - 16:41
Jelle:
Hoi Neef,
toen ik ongeveer jou leeftijd had ben ik ook ene keer alleen op vakantie geweest, liften door Europa. De eerste paar dagen erg eenzaam gevoeld maar daarna de leukste mensen ontmoet. is nog steeds een van mijn beste ervaringen. ik weet zeker dat dat bij jou ook zo zal gaan. geniet er van.
Jelle -
10 September 2015 - 21:41
Lotte:
"Wat drijft daar nou voor een stukje in mijn soep?"
Haha heb je het opgegeten?
Leuk om zo je verhaal te lezen Lars. De koffie is goed, kijk dat is al mooi! Nu moet je alleen nog het bier testen ;).
Veel plezier nog en ik kijk uit naar je volgende blogs!
Kusje,
Lotte -
10 September 2015 - 22:12
Edwin:
Hi Lars,
Leuk om je avonturen te lezen. en nu al meer dan 280 bezoeken op je blog. Dit wordt een bestseller ;-)
Groeten van ons allemaal uit een (zoning) Schagen .
-
11 September 2015 - 08:19
Lars Foekema:
Hallo iedereen,
Allereerst wil ik zeggen dat ik het mooi vind dat het zo vaak wordt gelezen!
Het weer is vandaag al weer (ha ha..) beter geworden, beetje miezerig maar morgen zou het prima weer moeten worden met een heerlijke temperatuur van 12 C.
En het klopt, je komt heel makkelijk mensen tegen in het hostel waar ik de laatste dagen druk bezig ben geweest met het wegwerken van mijn jetlag. Lukt al redelijk aardig al zeg ik het zelf.
Het stukje in mijn soep bleek soort zeewier te zijn, was ook wel te verwachten als je met Korean Air vliegt.
Groeten vanuit Auckland!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
