Op de weg en op het randje

Het stuur zit rechts, de hendels voor de ruitenwissers en richtingaanwijzers zijn omgedraaid en waar mijn linkerarm altijd lekker kon leunen op de deur hangt deze nu in de lucht. Iedereen rijdt hier links op de weg en daardoor is alles omgedraaid in de auto, afgezien van het gas- en rempedaal gelukkig. Maar na een paar keer de ruiten schoon gemaakt te hebben in plaats van de richting aan te geven, ben je er al aan gewend en weet je niet beter.
En zo reed ik in mijn geleende Subaru Legacy naar waar ik al vandaan kwam, het zuiden van het land. Pak een kaart erbij want er gaan veel plaatsnamen langskomen in dit blog. Ik ben begonnen in Kaikoura en meteen doorgereden naar Timaru. Rond 7 uur s’avonds kwam ik hier aan, hongerig en moe, maar dat werd al snel verholpen door de vraag die ik kreeg zodra ik het hostel in stapte: “He mate, do you want some fish?” vroeg de hosteleigenaar terwijl hij naar een grote bak met platvis wijst. “They were just swimming this morning so fresher than this you can’t get it”. Een beter welkom kon ik mij niet bedenken. Later op de avond besloot ik om vroeg naar bed te gaan, omdat ik morgen weer een dag rijden voor de motorkap had. Maar voordat ik het wist zat ik in de laadruimte van een auto, op weg naar de haven om met ze allen pinguïns te kijken. De foto’s zijn wat korrelig, maar van een flits werden de pinguïns niet erg blij.
Volgende dag door naar Omarama, langs Lake Tekapo en dé toeristische trekpleister van Nieuw Zeeland, Mount Cook. Lake Tekapo was erg indrukwekkend, ik heb niet eerder zo’n grote waterpartij gezien waar geen enkele rippeling in voor kwam. Hierdoor had je een prachtige weerspiegeling van de bergen rondom het meer. Mount Cook was ook erg mooi, maar de enorme hoeveelheid Aziatische toeristen zorgde ervoor dat ik al snel koers zette naar Omarama. Hier kwam ik aan bij iets wat totaal niet toeristisch was, maar het eigenlijk wel verdiende: de Clay Cliffs. Of eigenlijk juist niet, want mede hierdoor waren deze “rotsen” van klei juist wel erg mooi.
Kilometers schieten onder mij door als ik van Omarama naar mijn oude werkplek op de Wetlands, Dunedin rij, onderweg stoppend bij menselijke creaties, moderne dammen voor de productie van elektriciteit en eeuwenoude rotstekeningen gemaakt door Maori. Maar ook bij iets waar nog geen verklaring voor is gevonden hoe deze zijn ontstaan, de Moeraki Boulders. Dit zijn perfecte bollen van rots die op het strand liggen. Hoe deze hier zijn gekomen, niemand die het weet.
En zo rij ik door de Catlins, het gebied in het oost-zuiden door naar Te Anau waar ik weer begin met een 4 daagse hike genaamd de Kepler Track. Op de eerste dag liepen er twee Fransen en een Koreaan mee die ik heb leren kennen vanuit het hostel, maar zij maakte weer ommekeer bij de eerste hut. Helaas miste zij hierdoor het mooiste gedeelte van de tocht, de tweede dag. Ondanks de sterke wind en regen was het uitzicht af en toe gewoon prachtig. 2 uur lang liep je precies op het middenrand van de berg en toen het moment kwam dat ik weer de berg moest afdalen had ik helemaal geen zin om al naar beneden te gaan. Onderweg ook Timotheé ontmoet, een Canadees waarmee ik 2 dagen samen heb gelopen. Erg goede kerel en het is jammer dat hij niet langer in Nieuw Zeeland is want anders hadden we wel een aantal dagen samen kunnen reizen. Op de track ook Steve ontmoet, een goedlachse Amerikaan die ons na de hike uitnodigde voor avondeten. Tim en ik namen bier mee en Steve en twee andere hostel-bewoners hadden een enorme bak pasta gekookt, steak en bloemkool. Heerlijk gegeten na al dat eentonige eten op een hike.
Nu zit ik in Queenstown, waar ik twee dagen de toerist ga uithangen om daarna weer 5 dagen ga rondbanjeren op een wandeltocht in mijn afritsbroek en thermisch ondergoed!


The steering wheel is situated on the right side, the handles for the signal indicator and wipers are switched from place and where my left arm normally could lean nicely against the door is it now hanging in mid-air. Everyone is driving on the left side of the road here so that means that everything in your car is also flipped the other way around than you’re normally used to. Except for the gas- and brake pedal, luckily those are still on the same position. But after a couple of times activating the wipers instead of indicating the direction you’re used to having everything on a different place and you don’t know any better.
So here I am, cruising on highway 1 with my borrowed Subaru Legacy to where I already came from, the south. For the readers, grab a map because a lot of place names are being mentioned in this blog. I started in Kaikoura and drove immediately to Timaru where I arrived around 7 PM. I was hungry and tired but everything was being solved by the next comment: “He mate, do you want some fish?” said the owner of the hostel. “They were just swimming this morning so fresher than this you can’t get it”. I couldn’t imagine myself a better welcome than this. Later that evening I was thinking by myself that I would go to bed a bit early, but the next moment I found myself in the back of a car, driving with everyone from the hostel to the harbor to see penguins. The photo’s are a bit grainy but the penguins didn’t really liked the flash of your camera so you’ll have to do with this.
The next day I drove to Omarama, through Lake Tekapo and the touristic hotspot of New Zealand, Mount Cook. Lake Tekapo was really cool, I’ve never seen such an enormous lake without any movement in the water. This caused the lake to act like a giant mirror, reflecting the mountains around it beautifully. Mount Cook was also amazing, but unfortunately heaps and heaps of Asian tourists thought the same thing so soon I was on the road again to my end destination of that day, Omarama. There I went to the Clay Cliffs, something not so popular, but still really beautiful. They were sort of rock formations but made from clay, really cool.
I’m burning rubber as I’m making my way down to my old working place, the Wetlands near Dunedin. On the way I stop at human creations, such as modern water dams to generate electricity and ancient Maori cave drawings. But I also stopped at something for which still not a good explanation has been found, the Mouraki Boulders. These are perfect circular shaped rocks laying on the beach. How they got there and why they have that specific shape, no one knows.
I continue on my journey through the Catlins, a region in the South-East to Te Anau. Here I’ll start with the Kepler Track, a hike of 4 days. On the first day two French people and one Korean guy walked with me but they went back to the start point at the first hut. Unfortunately they missed out on the most beautiful part of the track, the second day. You were walking for at least 2 hours on the ridge of the mountains and the views left and right were just stunning. When I saw that the track was going downhill again I didn’t want to go yet, because the being on the mountain ridge was just amazing. I also met Timotheé on the track, a Canadian guy with which I walked together for two days. A really nice guy and if he was staying longer in New Zealand we would’ve definitely travelled a bit together. I also met Steve, an American guy with a good sense of humour. After the hike he made us a really big diner with a big pot of pasta, some steaks and cauliflower. We brought the beer and it was truly a feast.
And here I am, in Queenstown, where I will be playing the tourist for two days and after those days I will be in the bush again for 5 days, tramping around with my zip-off pants and thermal underwear!